جان وودن، افسانه‌اي‌ترين اسطوره‌ي بسكتبال دنيا، تنها كسي كه توانسته هم به عنوان بازيكن و هم به عنوان مربي به تالار افتخارات بسكتبال راه يابد، مربي فيلسوف تيم دانشگاه يو سي ال اي در دهه‌هاي ۶۰ و ۷۰ ميلادي كه تيمش را به افتخار تكرارنشدني ۱۰ قهرماني در ۱۲ سال -آن هم در بحراني‌ترين سال‌هاي آمريكا- رساند و مربي‌اي كه بي آن كه حتي يك روز در سطح حرفه‌اي اين رشته حضور داشته باشد، ساليان سال بسكتبال دنيا را مديون خود كرده؛‌ روز جمعه در سن ۹۹ سالگي درگذشت.

در مورد افتخارات اين مربي بزرگ نيازي به صحبت كردن نيست؛‌ زيرا كسي به آنچه كه او دست يافته حتي نزديك هم نخواهد شد. فراتر از هر عنوان و مقامي -كه براي او هر آنچه امكان داشت به دست آمد- تأثير او بر روي رفتار و شخصيت بازيكنان و ديد فيلسوفانه‌ي او در مورد بازي بسكتبال و همچنين موفقيت به طور عام بود كه تمايز او را از تمام مربيان بزرگ ديگر نشان مي‌داد.

"هرم پيروزي" كه توسط او براي تعريف موفقيت و پيروزي ارائه شد،‌ در نوع خود يكي از بديع‌ترين كارهايي است كه به شناخت انسان و درك بهتر او از مفهوم پيروزي كمك مي‌كند. آنچه او ارائه كرده، نه تنها براي موفقيت يك تيم ورزشي، بلكه براي اعتلاي هر مجموعه‌ي انساني مفيد و كارآست.

اخلاق خاص او كه باعث شده بود همه به او لقب "پدربزرگ مقدس" بدهند؛‌ و فلسفه‌ي مربيگري او -كه بر مبناي رشد شخصيتي بازيكنان بود- الگويي براي بسياري از مربيان ديگر شد. او هرگز برد به هر قيمتي را نخواست،‌ و هيچ‌گاه به دنبال كسب درآمد از بسكتبال نبود. از نظر او همين كه شما بيشترين تلاش خود را براي پيروزي به كار گرفته باشيد نشان‌دهنده‌ي موفقيت شماست. حال نتيجه هر گونه كه به دست آيد، اهميتي ندارد.

براي بسكتبال دنيا، چنين مربي يگانه‌اي را تا سال‌هاي سال به ياد خواهد داشت؛ و هميشه از او به نيكي ياد خواهد شد.